Macedo zei het als waarschuwing. 'Pas op, Brazilianen verkopen illusies.'
En dat klopt als een bus. Stelselmatig wordt van alles mooier voorgesteld dan het is. 'Maquiagem' (make-up) noemen ze dat. Je ziet het als er een hoog piefje langs komt in de winkel, aan de onophoudelijke parade van neppillen en borsten op straat en we zagen het volop tijdens het WK.
Want 'illusie' verkopen de Brazilianen ook graag aan zichzelf. Voorafgaand aan het toernooi was er weinig twijfel: onverslaanbaar. De titel was in principe al binnen. De voorbereiding van het team vond plaats in een walm van zorgeloosheid. Spelers en trainer kwamen in elk reclameblok een stuk of 20 keer voorbij, 'wij gebruiken Dentalflos van Prodent, u toch ook?!', 'Ook zo'n last van schrale dijen? Gebruik Vaselullo, doen wij ook!!'. De enige twijfel die er bestond was wie de tegenstander zou zijn in de finale. Wie er tweede zou worden. Zorgeloos en gewillig werd de zelfgebakken illusie naar binnen geslurpt.
Neem de spits van de dentalflossers: Fred, uit te spreken als Fredje. Op het eerste oog zou je hem prima voor een achtergrondzanger van Lionel Richie kunnen aanzien en eigenlijk verandert daar niet veel aan als je hem op het veld ziet staan. Fredje is voornamelijk in slowmotion achteruitvallend in beeld geweest. In 6 wedstrijden was de spits bij elkaar opgeteld 26 seconden aan de bal. Daarin scoorde hij 1 keer, met zijn snor. In de overige 569 minuten was hij vooral aandoenlijk. Uit de statistieken zou zomaar kunnen blijken dat hij de speler was die tijdens het toernooi het vaakst bìjna aan de bal kwam. Met zijn volhardende armgebaren 'hier sta ik!', heeft hij mij voor zich gewonnen, maar bij de Brazilianen kon Fredje met elke wedstrijd op minder sympathie rekenen. Telkens als de bal ook maar in zijn buurt leek te komen kraaide het fluitconcerten. De van nature verbaasd kijkende Fredje leek er moeilijk mee overweg te kunnen. Zijn mooiste close-up kwam na de vijfde Duitse goal. Fredje stond in zijn eentje op de middenlijn, een geschokte zucht rolde over zijn lippen. De blik in zijn ogen toonde pure wanhoop. Hij leek elk moment over zijn nek te kunnen gaan. Ook hij had de illusie omarmd, maar nu hagelde het realiteit.De dag na de 7-1 gingen direct geruchten rond dat het WK verkocht zou zijn. Een groot deel van de bevolking gelooft hier oprecht nog steeds in. Het biedt een excuus voor de schande en maakt wezenlijke veranderingen onnodig. Ik vind het tekenend. In plaats van de realiteit onder ogen te komen en snoeihard te gaan werken vlucht men in een nieuwe illusie, die van de Verkochte Cup.
